JAVİ POVES'E BİR ÖVGÜLEME

Yirmi dört yaşındaki bu genç arkadaşım , uzaklardan hısmım futbolla birlikte civcivli , bir o kadar da tüm gözeneklerine kadar kapitalize olmuş bir ilişkiler ağından da soyundu.

Futbolcu Javi'yi , tüm futbol konvansiyonunu ve endüstrisini bireysel anarşisiyle olumsuzladı . " Dört yanın puşt zulası " olduğu bu beden - emek piyasasında o kimliksizleşmenin , anonimleşmenin ve alım-satımlık bir obje derekesinde olmanın ızdırabı ve mahçubiyetini sahih bir nihilizmle dışsallaştırdı bu siktir çekme kararıyla.Futbolun serbest - iş dışı - zamanı ticarileştirip ekomomik bir birim , etkinlik haline getiren , gerek futbolcuyu , gerekse de temaşayı seyreyleyenin varoluşsal kapasitelerini ve dirimsel enerjisini masseylen veçhesine çekilmiş bir rövaşataydı bu. Futbolun ondan çaldığını futbolsuzluğuyla özürlemeye getiriyor sözü bundan sonra kendini kitaplara , entellektüel uğraşımlara kendini vereceğini söyleyerek.

Bu rasyonalizm ve romantizm melezi karar aynı zamanda , alternatif fiiliyat ve fikriyat kıtlığıyla çoraklaşan anlam , duygulanım , düşüngü dünyamızda bir serap , vaha etkisi yaratıyor.Olduğundan ve de olmaktalığından memnun olan ya da memnunmuş gibi rollere bürünen , ya da memnuniyetsizliğini bitkisel bir kayıtsızlıkla karşılayan spor camiasının cemil cümlesine aydınlatıcı ve duralatan bir yönseme- rol model hatırlatacak olması bile yeterince önemli .

Elbette ondan abdal olup melanet hırkasını eynine giymesini bekleyemeyiz.Aama bu onda demlenen yaratıcı bir edimin infial noktası oluşuyla bizlere bir şeyler söylüyor.

                                                                  Serdar TAŞ...